Ne söylesek az, ne kadar sussak yazık olacak bugünde; bu toprakların bize vatan olmasını sağlayan başta Çanakkale şehitlerimiz olmak üzere tüm şehitlerimizi rahmet ve minnetle anıyorum. Mekânları âlî, ruhları şad olsun!

Bir önceki gün Bedir, Malazgirt, Çanakkale; dün 15 Temmuz, bugün Zeytin Dalı Harekâtı aynı ruhun, aynı bilincin ve aynı bedenin gölgesidir, izidir. Bu gölgeyi ruhunda eritenler ve bu izi takip edenlerin bir vatanı olmuştur; bu vatan bedende son damla kan, kalemde son damla mürekkep kalana kadar korunmalı ve savunulmalıdır.

Vatan, atalarımızın bize emanetidir. O atalarımız ki; kimi şehit kimi gazidir. Bu topraklar, bu bayrak o şehit ve gazilerin hayatları pahasına kazandıkları ve bize miras bıraktıkları kutsal birer değerdir. Bu değerlerin her biri bir milleti var eden, yaşatan değerlerdir. Toprak, bayrak ve millet denilince akla ilk gelen isimlerden biri de Çanakkale’dir. Şehit ve gazilerimizin şahlanarak yedi düvele başkaldırdıkları ve zaferlerini taçlandırdıkları yerin adıdır, Çanakkale.

            Ne mutlu bizlere ki Çanakkale gibi bir destana, Çanakkale’nin bıraktığı bir yerliliğe sahibiz. Çanakkale; İstiklâl harbimizin mayası, en gür sedası, ruha yansıması ve topraklarımızın helâl kalmasıdır. Çanakkale, mayası İslam’la yoğrulmuş yüce milletimizin tarih sahnesinden silinme tehlikesinin bertaraf edilmesidir. Bu millet: “Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.” diyerek, ufuk sınırlarını imanıyla çizmiş, var olmanın vatan sahibi olmakla mümkün olacağını bilen bir millettir.Bu millet; dünyadaki diğer milletlerden farklı olduğunu bilen, imanı sayesinde bir vatan sahibi olduğunu unutmayan, özgürlüğü ve bağımsızlığı ibadetlerinin tamamlayıcı unsuruolarak gören bir millettir.

Şiirlerini kalemiyle değil, imanıyla yazan büyük şair Mehmet Akif Ersoy, ´´Vurulup tertemiz alnından, uzanmış yatıyor, Bir hilâl uğruna, yâ Rab, ne güneşler batıyor!´´ dizeleriyle,  Çanakkale’yi en etkili, en sahici yönleriyle bize anlatır. Mehmet Akif biliyordu ki Çanakkale geçilseydi bugün bu topraklar, bu çocuklar, bu anne ve babalar, kardeşler, işyerlerimiz, umutlarımız, geleceğimiz olmayacaktı. Bugün sahip olduklarımızın tesadüfen bizim olduğuna inanıyorsak büyük bir gaflet içindeyiz demektir. Sahip olduğumuz her şeyin bedeli ödenmiştir, sahip olduklarımıza gereken önemi vermiyorsak bedel ödeyenlere borçlu olduğumuz asla unutulmamalıdır.

Bu ülkede Çanakkale’de şehidi olmayan bir il, bir ev yoktur. O gün bir istiklâl günüydü ve iki yüz elli üç bin şehidimiz bize istiklâli gösterip kendileri ebediyete gittiler. Onlar, Allah Teâlâ’nın ´´ Allah yolunda öldürülenleri sakın ölüler sanma. Bilakis onlar diridirler, Rableri katında Allah´ın lütfundan kendilerine verdiği nimetlerin sevincini yaşayarak rızıklandırılmaktadırlar.´´ müjdesini aldılar.

Bu savaşın önemini anlamamız için şu dizeleri iyi düşünmemiz yeterlidir. Merhum Akif “Çanakkale Şehitlerine” adlı şiirinde durumu şöyle özetler:

Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor tevhidi,

Bedr’ in aslanları ancak bu kadar şanlı idi.

Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın,

‘’Gömelim gel seni tarihe’ ’desem, sığmazsın.

……..

            Ey şehit oğlu şehit, isteme benden makber,

            Sana ağuşunu açmış duruyor Peygamber.

İşte Çanakkale, dünyanın dört bir tarafından gelen Müslümanların bedenleriyle şehit olduğu, dualarıyla bu millete istiklâl hediye ettiği bir yerdir. Bedir’in imanıyla Çanakkale’nin imanı aynıdır.

Çanakkale bu milletin ruhudur, kimliğidir. Medine halkının askerimize “Mehmetçik” adını vermesinin bir resmidir. Çanakkale, peygamberimizin şehitlerimizi avucunu açarak beklediğine tam iman ettiğimiz bir cephedir. Çanakkale, vatan için canlarından başka verecekleri kalmayanların gözlerini kıpmadan can verdikleri, vatan yeşerten bir topraktır.

Allah, bu milleti Çanakkale’nin ruhunu unutmadan istikbalini belirleyip istiklâle yürütsün!